Weet u nog? Vroeger? Toen we zonder er al te veel bij na te denken op vakantie gingen naar andere landen? Lijkt het voor jullie ook zo lang geleden? Natuurlijk: er is al weer wat mogelijk, maar wij zouden deze maand naar Duitsland op vakantie gaan en dat hebben we moeten afzeggen. (De hotels en vakantieparken zijn gesloten en we zouden 10 dagen in quarantaine moeten. Op een vakantie van 1 week schiet dat niet erg op…). Omdat ik tóch zin heb in vakantie, deze maand een paar stukjes uit ons vakantieverslag naar Curaçao. En wat foto’s daarvan natuurlijk!
Elk jaar hou ik op vakantie een verslagje bij. Ik schrijf dan ’s ochtends (als René aan het opstaan is) een stukje over de vorige dag. Ik vind het een heerlijk begin van de dag, zeker als je dan in het zonnetje op het balkon van je hotelkamer zit… Elk jaar neem ik me dan ook voor om vaker ’s ochtends een stukje te schrijven, gewoon voor de lol. Maar ja, ik heb het in dit blog al vaker over goede voornemens gehad en ze maken is een stuk makkelijker dan ze uitvoeren (hoewel het voornemen dit jaar elke maand een blog schrijven tot nog toe aardig lukt; “fingers crossed, don’t jinx it!“). Maar op vakantie hou ik de traditie in ere en het is ook nog erg leuk om ze (járen later) weer terug te lezen!
In 2018 gingen we naar Curaçao. Meestal gaan we niet zo ver weg (ik hou niet zo van vliegen), maar we waren vier jaar eerder naar Aruba gegaan en dat was toch wel erg goed bevallen. Dus een paar jaar sparen (en moed verzamelen) en daar gingen we weer het vliegtuig in naar “de Nederlandse overzeese gebieden”. Om op tijd op het vliegveld te kunnen zijn, namen we een hotel in de buurt van Schiphol. In mijn verslag schrijf ik daar het volgende over:
Gisteren hadden we een beetje last van pre-vakantie stress. We begonnen natuurlijk weer veel te laat met de koffers inpakken en het was warm en benauwd. Misschien wel lekker dat de overgang naar Curaçao dan niet zo groot is, maar erg onprettig om nog even snel de laatste dingen te regelen. Maar alles is toch gelukt en tegen half acht uur vertrokken we naar het Marriott Courtyard hotel. Daar kregen we dit keer een upgrade naar een penthouse kamer op de 10de verdieping. Een erg mooie kamer met een ‘doorloop douche’ met maar liefst twee regendouchekoppen. We zouden dus samen kunnen douchen als we daar zin in hebben. We genoten van een eenvoudig maar lekker diner in de brasserie van het hotel en doken niet al te laat het bed in. De wekker zetten we om 4:30…
Natuurlijk gaan we op vakantie vooral voor het fotograferen van mooie vogels. Maar de eerste twee dagen vielen wat dat betreft een beetje tegen…
Eerst rijden we naar de Jan Kok zoutpannen die hier vlakbij liggen. Daar zouden flamingo’s te zien moeten zijn. De zoutpannen zien we, maar er is geen flamingo te vinden. Nu hadden we al gehoord dat de flamingo’s hier het hele jaar te zien zijn, maar dat ze niet op Curaçao broeden; daarvoor gaan ze naar Bonaire. En waarschijnlijk is het nu net broedtijd…
’s Avonds gaan we weer naar ‘de Buurvrouw’ (een restaurant in de buurt) voor een prima avondmaaltijd. Dit keer zijn we wat later en is het een stuk drukker. Maar gelukkig is er nog een tafeltje voor ons vrij. Op de terugweg naar de Lodge rijden we bijna een drietal zwart-witte vogels aan. Vertrouwend op hun schutkleur bleven ze tot het laatste moment op de weg zitten: nachtzwaluwen schijnen erg moeilijk te vinden te zijn… en wij hebben er nu bijna drie geplet!
Met de flamingo’s is het gelukkig nog helemaal goed gekomen. We hebben zóveel foto’s gemaakt dat het lastig kiezen is (dat ‘probleem’ hebben we overigens wel vaker 🙂 ).
De nachtzwaluwen hebben we die vakantie nog een keer gezien, maar helaas hebben we daar geen foto’s van kunnen maken. Dan hadden we wat beter voorbereid moeten zijn.
Later in de vakantie hebben we een tour geboekt door het Christoffelpark, met een gids op pad zie je toch altijd meer dan als je zelf rond gaat rijden. En je steunt het onderhoud van het park, ook niet onbelangrijk. We hebben eerst een algemene tour gedaan en een paar dagen later een privé “birdwatching” tour. Dat was echt erg de moeite waard! Een hele aardige en enthousiaste gids met veel kennis van zaken. We zien zelfs herten (wat de gids ook nog verrast). Eén vrouwtje en twee mannetjes die om haar gunsten strijden. Omdat ze zo druk met elkaar bezig zijn, worden wij compleet genegeerd en kunnen we van vrij dichtbij foto’s maken.
De gids brengt ons ook nog naar een meertje met waterlelies. Hij vind dat héél bijzonder, wij kunnen het niet over ons hart verkrijgen om te vertellen dat waterlelies in Nederland min of meer als onkruid overal groeien en dat het ons echt gaat om de vogeltjes die erop zitten 😀 .
Als je op Curaçao bent moet er natuurlijk ook gesnorkeld worden. En onderwater kun je ook nog mooie foto’s maken! Maar daar gebruiken we niet onze normale camera’s voor. Dat kan wel (er bestaan speciale onderwater behuizingen voor), maar we vinden het toch wat spannend om die dure camera’s in een “plastic zakje” te stoppen en onderwater te houden. Daarom hebben we een tijdje geleden een camera gekocht die speciaal bedoeld is om onderwater foto’s te maken.
Tijdens het snorkelen kwamen een zeeschildpad tegen. Ik moet toegeven dat die af kwamen op het visafval dat de plaatselijke vissers bij hun terugkeer van de visvangst overboord gooiden (dus het is de vraag hoe ‘wild’ ze eigenlijk zijn), maar het blijft toch een indrukwekkende ontmoeting.
Ook zagen we nog tientallen prachtig gekleurde vissen, in allerlei soorten en maten. Het valt niet mee om deze vast te leggen op een foto. Zeker omdat we zo weinig ervaring hebben met snorkelen én tegelijkertijd fotograferen. We hebben dan ook heel veel foto’s van lege stukken zeebodem 🙂 . Maar hieronder een paar wél redelijk geslaagde foto’s.
Niet alleen de vissen zijn kleurrijk op Curaçao, er zijn ook heel veel kleurrijke vogels. Wellicht het meest tot de verbeelding sprekend zijn de kolibries… prachtige vogels, maar knap lastig te fotograferen. Uit het verslag:
We besloten terug te gaan naar Marazul om daar op het terrein vogels te fotograferen en dan met name de kolibries. Daar deden we de hele middag verwoede poging om die razendsnelle beesten vast te leggen, maar iedereen kan begrijpen dat dat niet meevalt. We zagen er wel een aantal, maar waren vaak net te laat. De spotlijster liet zich wel mooi vastleggen en ook een aantal hagedissen en leguanen kwam voor de camera.
En dan nog gewoon een paar mooie foto’s ter afsluiting
Misschien moeten we toch nog maar eens die kant op vliegen, slecht voor het milieu, dat wel, maar het is daar zó mooi!
Maar dit jaar blijven we nog even in Nederland…